„Ciemniejszy odcień szarości. Stwardnienie rozsiane widziane oczami chorego” Piotra Stanisława to książka autobiograficzna.
Chory od wielu lat na SM autor, pisze o swoich doświadczeniach, określając uczucia nazwami kolorów. Opowiada o swoim życiu, którego kształty i barwy od wielu lat określa choroba. Nie jest jednak jej dane, aby odebrać autorowi prawo do patrzenia na świat z pozycji, mimo wszystko, człowieka niezależnego i silnego, który kończy swoje opowiadanie słowami: „Mam nadzieję, że (…) szarość mojego życia a tym samym jej ciemniejszy odcień ostatecznie znikną”. Szczere i przejmujące wyznanie wprowadza nas w przestrzeń, do której zbliżamy się niechętnie, bowiem choroby i nieszczęścia nikogo o zdanie nie pytają a skorą są, najlepiej je poznać, oswoić, czego doskonałym przykładem są zwierzenia pana Piotra. Z czym musi się zmagać człowiek chory na stwardnienie rozsiane, jak sobie z tym radzi, jak zachowują się bliscy i co z tego wynika, o tym pisze autor. Mówi o rzeczach bardzo osobistych, niezwykle trudnych.
