To historia rodziny Józefa Ślimaka, mającej 10-morgowe gospodarstwo nad rzeką Białką, oddalone od wsi i otoczone polami należącymi do dziedzica. Wiedzie jej się dobrze do czasu, kiedy dziedzic sprzedaje swój majątek Niemcom. Koloniści wkrótce budują swoje folwarki, prowadzą linię kolejową. Proponują Józefowi, by sprzedał im swój majątek, ten jednak odmawia.
Kiedy chłop zaczyna z nimi handlować i posyła syna Staśka po nauki na kolonię, ludzie ze wsi – w tym bogaci chłopi, jak Grzyb czy Orzechowski – mają mu to za złe. Józef jest jednak dumny i butny, za co z czasem odwracają się od niego i jego rodziny wszyscy sąsiedzi. Kiedy już nie ma z kim handlować i nie ma u kogo wynająć się do roboty, rodzinie Ślimaków wiedzie się coraz gorzej. Gdy umiera mu młodszy syn Stasiek, a starszy – Jędrek zostaje aresztowany, kiedy umiera żona Jagna, a chałupa i stodoła zostają podpalone, wydaje się, że nie ma tu już dla niego miejsca ani życia...
