Zbiór 45 baśni napisanych przez duńskiego pisarza Hansa Christiana Andersena, które przełożyli: Cecylia Niewiadomska, Franciszek Mirandola i Wacław Berent. Baśnie tego autora zostały przetłumaczone na ponad 80 języków. W krainę baśni pierwsza wprowadziła Andersena babcia ze strony ojca. Andersen bywał z nią w przytułku dla chorych, gdzie zajmowała się ogrodem, i gdzie później przebywał jego chory psychicznie dziadek. Kilka motywów z opowieści babki zostało później wykorzystanych przez Andersena w jego utworach. Twórczości dla dzieci początkowo nie traktował poważnie, raczej jako zajęcie na marginesie pisarstwa dla dorosłych. Choć zastrzegał, iż jego baśnie to pudełka: dzieci oglądają opakowanie, a dorośli mają zajrzeć do wnętrza. Bardzo nie lubił, gdy jego baśnie od początku uznano za dzieła dla dzieci, bez głębszego sensu. Jednak właśnie baśnie przyniosły mu wielki rozgłos i sławę. Pierwszy ich zbiór (Eventyr fortalte for Børn (Baśnie opowiedziane dla dzieci)), został wydany w Kopenhadze w roku 1835, a kolejne tomy ukazały się w latach 1836 i 1837. Zachęcony powodzeniem pierwszej serii, pisarz wydawał kolejne aż do roku 1872. (za: http://pl.wikipedia.org/wiki/Baśnie_Andersena). Spis treści: Anioł, Bałwan ze śniegu, Bąk i piłka, Brzydkie kaczątko, Cień, Co ojciec czyni, jest zawsze słuszne, Coś, Czerwone buciki, Odrobinka-Calineczka — Dziecię elfów, Dzielny żołnierz cynowy, Dzień Sądu Ostatecznego, Dziewczyna, która podeptała chleb, Dziewczynka z zapałkami, Dzikie łabędzie, Dzwony, Historia roku, Kalosze szczęścia, Krasnoludek, Królowa Śniegu, Krzesiwo, Księżniczka na ziarnku grochu, Kwiaty Idalki, Latający kufer, Len, Listek z nieba, Mała Syrenka, Motylek, Nowe szaty Cesarza, Opowieść o matce, Pod starą wierzbą, Polny kwiatek — Stokrotka, Ropucha, Rzecz całkiem pewna, Słowik, Choinka-sosenka, Stary dom, Ślimak i róża, Śpiewak spod strzechy, Świnie w lesie, Świniopas, Towarzysz podróży, U Króla Olch, Umarłe dziecko, Wszystko na swoim miejscu, Z jednego gniazda — Pięć ziarenek grochu
