Książka Agnieszki Jankowskiej-Marzec ukazuje związki łączące sztuki piękne i etnografię, zarówno w zakresie działań praktycznych, jak i powinowactw ideowych. Analiza stereotypów wyobrażeniowych dotyczących Hucułów, obecnych w kulturze wysokiej XIX i pierwszej połowy XX stulecia, pozwoliła autorce na sformułowanie ustaleń potwierdzających analogie i zbieżności omawianych dziedzin. Praca składa się z trzech rozdziałów, z których dwa pierwsze stanowią szerokie tło na jakim rozpatrywane jest malarstwo o tematyce huculskiej. W rozdziale trzecim szczegółowo omówiona jest twórczość trójki malarzy, zwanych przez ówczesną krytykę artystyczną, a za nią przez historię sztuki, "Hucułami": Władysława Jarockiego, Fryderyka Pautscha i Kazimierza Sichulskiego.
