Dzieło Ignacego Maciejowskiego. Ignacy Maciejowski to polski powieściopisarz, nowelista, dramaturg i krytyk literacki okresu przejściowego między pozytywizmem a Młodą Polską. Przedstawiciel realizmu krytycznego w prozie modernistycznej.
Dzieło Aleksandra Grina. Aleksander Grin, to autor głównie opowiadań i powieści o tematyce fantastyczno-przygodowej. Uznanie zyskał dopiero po śmierci.
Dzieło Jerzego Gąssowskiego. Jerzy Gąssowski, to polski archeolog. Prowadził badania w zakresie archeologii wczesnego średniowiecza i sztuki pradziejowej, w Polsce, Wielkiej Brytanii, Bułgarii oraz we Francji.
Ignacy Prądziński to generał, inżynier, działacz niepodległościowy. Był autorem licznych opracowań jak "Czterej ostatni wodzowie polscy przed sądem historii" i obszernych pamiętników.
Dzieło autorstwa Emila Zoli (1840-1902), najważniejszego twórcy i teoretyka europejskiego naturalizmu. Zola od najmłodszych lat fascynował się literaturą romantyczną, przede wszystkim dramatem Wiktora Hugo. Po śmierci ojca sytuacja materialna jego rodziny dramatycznie pogorszyła się; Emil razem z matką przeniósł się do Paryża, gdzie imał się różnych zajęć, zostając wreszcie pracownikiem słynnego wydawnictwa...
Dzieło Josepha Conrada. Joseph Conrad to angielski pisarz i publicysta polskiego pochodzenia, tworzący w języku angielskim. Problematykę powieści Conrada można określić jako psychologiczno-moralną. Akcja tych utworów przeważnie rozgrywa się na morzu, wśród marynarzy, w egzotycznej scenerii Oceanu Indyjskiego, jego wysp i archipelagów. Te specyficzne warunki życia na morzu stały się w jego powieściach...
Dzieło Teodora Tomasza Jeża. Teodor Tomasz Jeż - właściwie Zygmunt Fortunat Miłkowski. Powieściopisarz, publicysta i działacz polityczny. Jako pisarz debiutował jeszcze w latach 1856-60 na łamach "Dziennika Literackiego" utworem "Pamiętniki włóczęgi". Swoją pierwszą powieść "Wasyl Hołub" opublikował w 1858 r. podczas pobytu w Turcji. Wtedy posłużył się pseudonimem Tomasz Teodor Jeż. W swych kolejnych...
Fragment: "Samborze jest to wszystkiego razem dziesięć chałup zbudowanych pod lasem na karczowisku. Brakuje tutaj ludziom różnych rzeczy. Nie mają wody, ani kuźni, ani karczmy, ani kościoła, ani nawet figury świętej. Muszą wszystkiego poszukiwać we wsiach ościennych. Przytem urodzaje w Samborzu są tak liche, że tylko jeden osadnik cieszy się zamożnością; reszta ledwie wyżyć zdoła. Ten kawałek skąpej...
